Justyna Helena Kogut

Słoneczne spojrzenia I gorące od słońca dłonie Które grzały nie jedną Skandynawską pogodę ducha. Czuliśmy się jak dzieci Które nie wiedząc czemu Wybierały drogi najprostsze Z możliwych słów układały Najbardziej skomplikowane Zdania sądząc, że i tak nie zostałyby Zrozumiane. Spacery po polnej trawie Liczenie kropek biedronce Wytykanie błędów słowikowi Poczucie rosy na trawie budziło Najśmielsze Nasze marzenia Które zdawać się były Wielko-cichą batalią O jutro miłości. Skakaliśmy do nieba na kawę Popijając ze św. Piotrem debatując O każdym wypowiedzianym i zatajonym słowie Czuliśmy, że świat bez nas stanął by w miejscu. A my bez świata wyruszylibyśmy Dalej.