Ania Brugher

Chyba jestem złą osobą Inaczej nie myślałabym egoistycznie I pewnie mogłabym podzielić się Tobą A nie mogę Chyba jestem naiwna Skoro myślę, że jestem tak idealna Że nigdy mnie nie zostawisz Pewnie się mylę Jestem ponadto optymistką Kiedy myśląc, że to co Ci daję Nigdy Ci się nie znudzi Odsuwam wszystkie obawy Tylko dlaczego ja Nigdy nie mogłabym zostawić Żadnego z was Tak jak wy mnie?

Gdy ciemność przenika Strukturę natury Rodzi strach Ciemność ta Jest niezależna od nocy Nieodłączna Zaciemnia blask dnia Uwodząc – zwodzi Rodzi ból Ciemność za dnia Tłumi każdy pojedynczy Strumień światła Nie pozwala wyjść Jak rozdzielić na powrót Dzień od nocy? Czy noc jest tożsama złu? Tracę rozeznanie Nie ma już odwrotu Już nawet ból stracił sens Jest jednością z ciemnością [mój pierwszy wiersz]

dzięki ;-) pzdr

dobry wiersz. pzdr

a jeśli śmierć życie przedwcześnie zakończy pozostawi na zawsze niedokończone niepełne niespełnione... czasu nie wystarczy aby zrealizować wszystko jaki więc wybrać środek wyrazu siebie? jaki wybrać cel ku czemu dążyć komu służyć? czy można pozwolić na to aby ciasny czas życia ograniczył nas do realizacji tylko części swojej osobowości zmusił nas do wyboru???

ładne i wzruszające....pzdr!!!

czy jednak lepszy jest od ciszy???? pzdr!

dziękuję za budujący komentarz jednoczesnie dziekuję za myśl, którą mi podarowałeś - jednomyslność to bardzo trafne okreslenie i pozwoliłam go sobie użyć aktualizując końcówke(mam nadzieję, że się nie pogniewasz) pzdr!!!!

a mnie wzruszył bo jak mało co pasuje do mnie ;-)pzdr

Muzyka inspiracją Pozwala się przebić Rozluźnia myśli Otwiera zamknięte drzwi Otwiera szerzej oczy wyobraźni Pragnę rozluźnić więzy Łączące człowieka ze społeczeństwem Rozbić symbole Przełamać schematy Nie chce żyć w ograniczającym mnie świecie Zawężającym światopogląd Zabijającym odrębność Zamykającym drzwi przed twórczością Nie tolerującym inności Jednomyślnym

jesteś jak lekarstwo, którego wolałabym nie musieć zażywać, ale dobrze, że jest jesteś jak tampon, jak dzwonek budzika, jak wydalanie, jak wizyta u dentysty, jak operacja raka, jak rehabilitacja po spondylodezie, jak czyszczenie toalety, wizyta u ginekologa, badanie gastrologiczne, jesteś nieprzyjemny, ale konieczny.....

nie potrafię tego nazwać jakie słowo odda to w najpełniej? brak mi narzędzi by wyrazić w znanym języku się nie mieści pospolita nazwa nie pasuje nie oddaje subiektywności nie oddaje głębi nie pokazuje odrębności umniejsza znaczenie uspołecznia to, co pragnę pozostawić dzikim nie ujmować w schematy nie wpisywać w kontekst nie wartościować nie ogarniać nie ograniczać nienazwane coś jednak istnieje niezaprzeczalnie narzuca się pragnę wyrazić to na mój tylko sposób zatrzymać w prywatności

Jeśli zapytam, co teraz myślisz o mnie Co w Twojej głowie Czy prawdę powiesz? Jeśli nagle spotkam i pozdrowię Na ulicy jak przechodzień Czy radość sprawię Tobie? A jak Ci powiem, że miłość leży w grobie Po mej smutnej mowie Czy coś odpowiesz? A jeśli kiedyś kłamstwo Tobie powiem A Ty się dowiesz Co wtedy powiesz? A jak się kiedyś znudzę Tobie Bezbarwną zrobię Jak mi to powiesz? A gdy zostawię - wreszcie pójdę sobie O nic nie spytam Nic już mi nie powiesz........

wątpliwości nie rozwieje jedno słowo, gest czy dotyk wątpliwości raz zasadzone rosną... nie dają zapomnieć o sobie tak łatwo wszystko skierować na złe tory tak łatwo wniwecz obrócić tak trudno naprawić strzeż się siania wątpliwości bo nie zdołasz ich wyplewić zarazisz umysł ciągle nowe wątpliwości ciągle brak pewności niepokój

Kiedy daję Ci siebie jak wiele pragniesz wziąć dla siebie? Ile we mnie zmienić? Gdzie jest granica obszaru, który na zawsze pozostanie mój? Zmieniasz mnie. Czy wciąż jesteś pewien, że to ja? Czy jestem tylko emanacją Ciebie... Czy kochasz mnie czy to egoistyczna miłość siebie Jaką dasz mi pewność, że będąc z Tobą pozostanę odrębną istotą? (zawsze zatracam siebie, więc Ty musisz dbać o to, abym pozostała sobą).

ale czemu klimat taki mroczny....?