anna Katarina

Rozmawiałam z nim Jego czarne jak smoła oczy patrzyły prosto w moje Nie bałam sie Mimo ze jego postać mogla budzić lęk Chciałam poznać życie z perspektywy zła Pytałam o życie mówił ze nie ma nic bardziej kruchego Pytałam o śmierć mówił ze dzięki niej istnieje Pytałam o szczęście Wyśmiał mnie w twarz Pytałam czemu wybrali zło mówił ze tak jest prościej Pytałam o miłość milczał bo to ona go niszczy Pytałam dlaczego tylko ona jest w stanie to zrobić mówił ze nie umie walczyć z tym co jest niezwyciężone Pytałam czy tak będzie zawsze mówił ze jednak i ona powoli straci swa moc Pytałam czy wie kiedy to nastąpi Uśmiechnął sie... jesli czlowiek nadal bedzie tak nia pomiatał ... ...i znikł