Karol Majta

Dzięki, bo to wcale nie miał być wiersz jako taki, a raczej dedykacja. Nie zamierzam go nigdzie publikować. Dalej jednak mam te wątpliwości co do trzeciej strofy. Prosiłbym o jakąś podpowiedź.

Powiedzmy, że to osobista dedykacja, lub coś w tym guście. Mam duże wątpliwości co do trzeciej strofy. Zastanawiam się, czy nie wyrzucić jej całej.

Gdy znów za oknem się ściemni, Gdy znowu powieki jak klej, Gdy jesteś sama na Ziemi, Gdy czas zaczyna się wlec. Pomyśl, że jesteś cukru drobinką W tej gorzkiej herbacie życia. A Kiedy znów jest Ci smutno, Kiedy znów nie chce się nic, Kiedy tak pusto i chłodno, Kiedy się pytasz czy żyć. Pomyśl, że jesteś rosy kropelką, W tej wielkiej pustyni serc.