Martyna Anna P.

wiem wiem dobra poddaję się to wszystko kicz.Nie mam pojęcia o konstruowaniu wierszy więc bardzo dziękuję za ten odnośnik, na pewno się z nim zapoznam.I wiesz pan co, panie Poeto fajne masz te wiersze...ja tak sobie zawsze marzyłam żeby pisać, ale chyba za cienka w te klocki jestem...:( Dzięki.Pozdrawiam Martyna Anna czy jak mi tam

Kiedyś zabiorę Cię na łąkę, skąpaną we wschodzącym słońcu. Jej zielone łono będzie mokre od porannej rosy, twoje ramiona oplotą mnie ciasno jak boa swoją ofiarę i będziemy tak trwać, zanurzeni w sobie bez pamięci i drzewa będą nam szumieć stare pieśni, których nikt nie pamięta i zabłądzimy w nagości, a trawa będzie cicho piszczeć jak cykada o zmierzchu, a stokrotki i mlecze zwiną swe płatki ze wstydu. Słońce dla nas zgaśnie i przyjdzie księżyc,niejasny, a potem będzie mrok i majaczące wierzby jak płaczki, oddadzą pokłon potędze miłości. Zabiorę Cię kiedyś na tę łąkę, nocą, a trawa będzie szara i sucha, drzewa zapomną stare pieśni i dwa białe szkielety zabłysną w fosforyzującym świetle księżyca.

dlaczego Wy się tak upieracie przy tej interpunkcji.Celowo jej nie stosuję.Czy nie mam do tego prawa?Oczywiście,że można umrzeć w niewyjaśnionych okolicznościach.Czy naprawdę na tym forum wszyscy ingerujecie w wiersze?Może to kicz, ale jest mój i nie chcę,żeby go ktoś przerabiał.Liczyłam na cenne sugestie, a dostaje w zamian jakieś pseudopopisy literackie.Poddaję się.Nie rozumiem tych Waszych wszystkich zabiegów, zamieniania herbaty w rosół i brunatnych brunatnic, to dla mnie jakiś idiotyzm.Przepraszam...

cytryna utopiona w herbacie niczym księżyc w tafli jeziora dawne wspomnienie brunatna toń tylko brak twoich oczu na brzegu naznaczonym moją krwistą szminką odcisk ust na białej porcelanie jak na twojej skórze dopijam ostatni łyk i poznaję fusiaste mętne dno kryjące tajemnice twojej śmierci