hope

Niedoceniona i niekochana zginęła po raz kolejny odrodzi sie znów na zgliszczach z rozdartego serca jak feniks z popiołu uzbrojna w niewinną wiarę i nadzieję bezinteresowna jak dziecko aby ktoś znów, za jakiś czas ją zranił w tym okrutnym świecie i znów zginie, aby odrodzić się na nowo' z nową wiarą i nadzieją, że może tym razem nie będzie musiała umrzeć

Widziałam ją znów płakała sama w pokoju pochylona nad pamiętnikiem kolejny raz przeżywała rozczarowanie O Nadziejo! modliła się by któregoś dnia się uśmiechnąć znów niezdecydowana wiedziała czego chce być kochaną Dawno juz została sama w pokoju przyzwyczajona ciągle płakała bo tak bardzo chciała być kochaną.