Mirek S.

Kwiat ozdoba piękna słowa i Kobiety, takież jego są zalety, wad w nim nie ma, bo jest piękno.

Złocisty krąg Lazur nieba Śniegu biel Bladość uczuć Rozlany kobierzec W kolorowy pejzaż Promykiem słońca Dotyk dłoni Woń przemiła Pośród kwiecistych rąk Blaskiem dotknięte Olśnione umysłem Rozżarzone skrą We włosy wpięte Snem rozmarzone Budzą się, kwitną to piękne.

Olśniła ziemia cała Blaskiem słońca pokryta. Jesienne liście, Spływająca poń poranna rosa. Dotykiem dłoni chłód przenika. Zroszona kroplą rosy. Dotyk twarzy. Przenikającego chłodu jesieni. Rozjaśniały promyk słońca. Zatopiony w jej licach. Olśniona twarz pokryta Promieniami jego blasku Chłodu i kropli rosy. Lśnienie piękna Wstający dzień Przechodząca olśnieniem.

Katka papieru to tak jak nasze życie najpierw młodość a póżniej starość, czyli biel i szarość aż po zmierzch.

Biel i czerń Lazur nieba Myśli rozlane Znaki na niebie Człowiek i serce Niewielki promyk Nadzieja Dziś czy jutro Kwieciem róż ozdobiona Zszarzała Nauka i hołd Opisany świat Białośćią swą lśni Pośród bieli

Życie człowieka podobne jak do przylotu i odlotu bocianów, one zawsze żyją w parach tak jak łabędzie, do śmierci. A człowiek nie zawsze. Piękno podziwiajmy właśnie pośród bocianów. Spróbujmy czegoś się od nich nauczyć.

Szum wiatru Rozkołysane W zieleni łąk Brzeg stawu Odbite jak w lustrze Z klekotem usiadły Ostatni taniec Uśmiech na twarzy Krótkie milczenie Nagle wzlot Blask słopńca Promienie rozświetlone Skrzydłami trzepocą Zatoczonym okręgiem Odleciały Umilkły Nagła cisza