Sizer

Jeden kamień wywoła lawinę- Nie zatrzymasz jej zabierając podłoże. Piękne zjawisko – niszczące. Po nim tylko świt. Gdy przejdzie zostawi puste pole Z kiełkującym ziarnem. Za tysiąc lat może być tu las. Jutro, wieczna pustynia. Nie krzycz zachwycając się siłą istnienia. Zrobisz to raz a ona zniknie obnażona twoim głosem. Zostanie martwa przestrzeń- na zawsze Żywa cisza nie zburzy spokoju. Lepiej zachować milczenie Gdy las ożyje odetchniesz wreszcie.

Coś z boku wyglądającego idealnie zaczyna się psuć od środka, coś pięknego w swej jasności zaczyna czernieć pod wpływem myśli, majestatyczność zmienia się w konieczność , radość w smutek, ceromonia w monotonię, szczęście znika pod ciężarem słów złość blaknie na gorących policzkach chmury zasłaniają słońce, zapada zmierzch po pięknym dniu, a po tej nocy nie widze już poranka.

Coś z boku wygladającego idealnie zaczyna się psuć od środka, cos pięknego w swej jasności zaczyna czernieć pod wpływem myśli, majestatyczność zmienia się w konieczność , radość w smutek, ceromonia w monotonię, szczęście znika pod ciężarem słów złość blaknie na gorących policzkach chmury zasłaniają słońce, zapada zmierzch po pięknym dniu, a po tej nocy nie widze już poranka.