W_ita_M.

Dawno, dawno temu... Z choinki pachnącej zielenią i lasem świąteczne cukierki znikają przed czasem. Podglądam ciekawie, nie martwiąc się wcale, bo drzewko i bez nich wygląda wspaniale. Na gałązkach bombki, łańcuszki i cacka, gdzieniegdzie pachnące, apetyczne ciastka. Drzewko przyszło z lasu, a więc w stylu wiejskim od góry do dołu lśni włosem anielskim. Gdy już czubek błysnął powyżej gwiazdeczki, na specjalnych żabkach zawieszono świeczki, które zapłonęły w wieczorowej porze, na ubranym drzewku, w świetlistym kolorze. Kiedy przy kolacji wszyscy gawędzili, świeczki na choince wnet się wypaliły. Wśród mocy zapachu ci, którzy nie spali, powitać dziecinę... w drogę się wybrali. Bardzo późną nocą do domu wracali, przynosząc nowinę dla tych, co zaspali. Luli, luli, laj... A puste papierki, lekkie niczym puszki, wisiały na drzewku, jak zwykłe wydmuszki.

w przeddzień wigilii gwiazdka wiruje z wiatrem nagle zniknęła nikłe opady śnieżynka osiada w dłoni tylko na chwilę zimowy wieczór biały obrus na stole znajome nutki lecą śnieżynki biały obrus na stole wyczekiwanie

A dowód, wdów oda.

A do dni win doda.

Ela, żale. Że tu Mela; bal emu też. O te wina pan, i na pani weto. O, co ta zima; Lech cel, a mi za to co? Piksele na panele; skip? Ul, a wyryte; rety, rywalu.

Dziękuję. Owszem, smutek jest tu podłożem utworu, ale proszę traktować temat jw nieco luźniej. Wątek rozwija się poza osobami w linii prostej, a nawet poza osobami w linii bocznej... po prostu... powinowactwo... koligacje... relacje... itd. Wzajemnie :)

Na sopel igiełki nikłe, i gile po San.

Ali lak dał, gładka Lila. I lilaka Lili. Ali mak dał; gładka Mila. Mili na Nil im.

Płyną wersy... własnym nurtem. Dziękuję.

Te łzy na choinkę przy oknie, w gałązki ubrane brokatem, i czubek wysoki przemoknie, za moment podany na datę. Gdy jarzą się lampki, i gwiazdki, a w dłoni mam bombki, i cacka, Wypadły z rąk... serce zamarło. To los, który sprawia znienacka. Jak radość zamienia się w ciszę, zbyt zbędne jest wyczekiwanie... I barw w codzienności nie widzę, bo nadszedł czas na pożegnanie. Gdzie smutek na święta wpisany, wers podam ten na pocieszenie; co wczoraj los nagle rozdzielił, dziś złączył na wieczne zbawienie

Roman amorka, jak roman amor.

I co to ci? A, nie teina... Oto jar; graj o to. Kofeina, danie fok? A to nie to; to te, i nota. - To te? - Sercom moc... - Reset, ot. Ot, opady da po to.

I mi wyż dżdży, żywi mi. A da wdów wyż żyw wód ów, zwód wyż żyw wód, wada. Wód ów zwód ów.

Znajomość to nie przypadkowa, lecz jednostronnie zainicjowana: do mych drzwi puka znajomość bez perspektyw trąci bezsensem

do mych drzwi puka powierzchowna znajomość pachnie bezsensem

Tom, a do dyni miny dodam, ot.

A brokułu... korba (?)

na cienkich wiotkich witkach zwisających zwiewnie ponad łagodnie falującą taflą wody splata starannie najdłuższe źdźbła uszczknięte spośród wybujałej nigdy nie koszonej lekko już podsychającej trawy uwijając się tu jak w ukropie niewielki... zwinny... ptaszek misternie wyplata wygodne obszerne gniazdko formując je przemyślnie w kształt kuli... zakryte przed drapieżnikami woalką szeleszczących liści kołysze się z ciepłym wiatrem utrudniając dostęp intruzom tak bezpieczne i niedostępne dokładnie wyściełane miękkie czy skusi zwabioną wybrankę czy to może nie ten adres (?)

On i kalafior kroi; fala, kino.

Ala, wyrywaj zjawy rywala.

A blask sal - ba. Ala,wyrywaj zjawy rywala. Ada gada i siada; i siada, gada.

Z bagien człek miał kłopot w tym, że go chcieli wkręcić w dym. - A dlaczego? - zwątpił cieć... - Żeby ganić; "w dym chcesz mieć?" Cały podstęp skrył się w rym.

Aneks Kena. Ada, grono - ho... Ula, tropy portalu. A remake - kamera? I koleina nie loki. O, cudaka kakadu, co? Tam go dała; dogmat. Pukała i po kopiał; a kup. Indywiduum; mu ud i wy dni. Ada, i skubana na buk siada.

Sądząc po nieskończoności liczby Pi, to moźna stwierdzić, że nieskończoność trwa w nieskończoność :)

Dron... A obrót; wtór, boa. Co; Niobe i niebo i noc. Ulu, Wiech chce i w ulu. Kosmos? Ananasom sok. A ta lat ile ta satelita lata?