joanna_m

W komentarzu chyba o to chodzi, prawda??? Poza tym oceniasz mój tekst a nie mnie :)

Dzięki za komentarz. Widać banał wkrada się w moje życie :) a do warsztatu jeszcze nie dojechałam :) Pozdrawiam.

W drzewie bez korzeni, W ogniu bez płomieni, W kwiatach bez liści, W winogronach bez kiści, W zegarze bez wskazówek, W jabłku bez połówek, W życiu bez powodu, W jedzeniu bez głodu, W bursztynie bez żywicy, W sekrecie bez tajemnicy, W muzyce bez dźwięku, W rozpaczy bez lęku, W gwiazdach bez blasku, w dniach bez brzasku, Odnajduję sens.

Wielki błękit smutku mam do ogarnięcia. Odliczając gorzkie krople czasu, Schowałam jezioro łez w piwnicy moich myśli. Fundament serca rozpadł się. Ruiny szczęścia i zgliszcza nadziei, Zmywają falami ostatnie płomienie ciepła. Zatopiłam marzenia... W zimnym powietrzu obojętności. Uwolniłam ocean bólu... Niech płynie...

Walczę z zachłannością dnia, Między gestem a brzegiem słowa Zostawiając wolną przestrzeń. Pielęgnując ulotność zapachu Między chwilą a wiecznym trwaniem, Balansuję na granicy oddechu. Przegrywam niesprawiedliwą walkę Z obrazami ciepłych przyzwyczajeń, Ze szklanki do połowy pustej wypijam zapomnienie.