Anna Dorota

nieśmiało wyjrzałam przez okienko irydowa czeluść krzyczała o smutku tęskniłam za światłem i łąką pachnąca zamknięta w zamku z szarej cegły otulona stęchłym powietrzem i ćmami wołałam o pomoc - ale nikt nie słyszał rycerze nosili przyłbice tyłem na przód królowa została oszukana przez służących miałam poślubić nudnego księcia szlochałam cicho ściskając ampułkę z trucizną nie wiedziałam czy skończyć ze sobą tak - czy otwierając okno na zatłoczony dziedziniec Zwinęłam się w kłębuszek i położylam na podłodze