Kaja Skurzyńska

Treść jest nadzwyczaj prosta i w nadmiarze zbanalizowana. Takie sobie krótkie, smutne kilka słów o miłości. Wiersz czyta się nieciekawie ale widać, że wiesz o czym piszesz. Tylko teraz pozostaje kwestia- jak. Pozdrawiam:)

Pozytywnie... Pozdrawiam:)

Forma jest prosta. Nie podobają mi się tutaj rymy. Zwłaszcza: jechałam- usłyszałam zobaczyłam- zakręciłam- chociaż są poprawne to jednak, jak dla mnie, bije od nich jawną banalnością. Ale pomysł z naprawą półkuli mózgowej jest szalenie interesujący. Ciekawie przekazałaś myśl! Pozdrawiam:)

O ile tytuł bardzo mnie kusił, to treśc utworu stała się uciążliwa. Czytając go poczułam się, jak oglądająca Telezakupy Mango. To nie jest właściwe podejście do poezji! Ale treść i sens poruszają bardzo ważny aspekt! Popracuj jeszcze nad tym, bo naprawdę ciekawie postrzegasz przemijanie! Pozdrawiam:)

Czyta się mdło. Wiersz się strasznie ciągnie i przewleka. I bardzo razi mnie ten fragment: Szukam tej ciszy Co wciąż za mną chodzi- raczej nie co, a która. Bardzo mi się to tutaj nie podoba

Faktycznie przerzutnie kiepsko zastosowane, ale sens jest! Popracuj nad nim jeszcze, bo rzeczywiście można się pogubić.

"groby słodkie latem"- ten wers aż nadto obrazuje piętno wojenne. Ale rzeczywiście można sie poczuć jak na polu bitwy. Ciekawie, aczkolwiek przerażająco. Pozdrawiam:)

Mi najbardziej podobają się cztery ostatnie wersy: Wyschnięta i zapomniana aż do następnego razu Łza ... spłynęła po policzku ; dosyć szybko widziałam ...... poczułam dosyć lekko Już wyschła..... lecz pamiętam, znam jej drogę......... Sądzę, że najlepiej oddają to, co przekazać chciała Pani w całej reszcie utworu. Lekko i wzruszająco:) Pozdrawiam:P

Czytając ten wiersz miałam wizję nieprzeniknionej ciemności, strachu, smutku i zdołowania, które symbolizuje ciemność. I nagle pojawia druga osoba z latarką, która w tej ciemności szuka kochanego człowieka. Psychicznie mogą siedzieć nawet na jednej kanapie, ale fizycznie poszukują się w ogromnej przestrzeni. Nie mogą się znaleźć, ale kiedy już się spotkają, smutek znika. Zostaje "odłożony" jak książka, czy czasopismo. Jednak zostaje sentyment do smutku, bo wiąże się z odnalezieniem się kochających się osób. Piękny wiersz, pozdrawiam:P

Brak pewności to nie wyrok... A gorzkiej prawdy każdy z nas już kiedyś spróbował... Ładne... Kaja :-P

Trafne, moim zdaniem, stwierdzenie, że brak (miłości) stwarza nadzieję. Nadzieję na lepsze jutro, lepsze życie, miłość... Zgadzam się, jeśli dobrze zrozumiałam, z opinią, że brak można zabrać ze sobą. Pomyślałam, że brak czegoś ma miejsce w naszej głowie... Zmusza do refleksji, choć krótkie... Szkoda... Pozdrawiam Kaja Skurzyńska

Smutek, bo nie będzie tej tutulowej butelki wina, czy faceta??? Tak serio to naprawdę przyzwoicie napisane, pozostawia pozytywny wydźwięk... Pozdrawiam Kaja :-P

"ostatnio rozkładam gazety na podłodze z tytułami o bohaterstwie wtedy łatwiej zasypiać i uwierzyć" Zawsze łatwiej uwierzyć w "jutro", kiedy ktoś daje wiarę, że jutro będzie lepsze niż dzisiaj. Zawsze łatwiej uwerzyć, gdy ktoś jest twoim pocieszaczem... Czasami brakuje wiary... świetny wiersz... KOS ([email protected])

Jak żyć kiedy pętla nad głową niby jasna gwiazda Pręga na ciele i w ręku Oznaka nienawiści A serce skalane plugawą Miłością? Kiedy wyjść jeśli nikt nie wygania Udaje, że potrzeba nienawistnego uczucia Narasta -śmiech Oczy, które zbyt wiele widziały Wyłupione za karę prawdy I za prawdę kary ośmieszone Życie, jakie przeżyło innych i- nie żyje tyle było warte - zła było za wiele Ból istnienia