Patryk Zajkowski

Życie się budzi, istoty pędzą i pędzą, ku światłu widzialnemu tylko dla nich, tylko dla nich dzięki Niemu, spójrz w niebo, spójrz dalej, głębiej On tam jest, czeka... Lecz gdy Wiara zanika, i czerwona woda ucicha, człowiek usycha i znika... Razem z Nim tam na ciebie czekam

Na początku chaos był, zrodzony z tego On, stworzył To czego istnienia zrozumiec nie możemy, I powstał świat i powstała Ziemia a z ziemi ja tak jak ty, nie wiadomo po co. I zastanawiano się I wysilano by dowiedzieć się jak On stworzył świat, I co było na początku..

Na początku chaos był, zrodzony z tego On, stworzył To czego istnienia zrozumiec nie możemy, I powstał świat i powstała Ziemia a z ziemi ja tak jak ty, nie wiadomo po co. I zastanawiano się I wysilano by dowiedzieć się jak On stworzył świat, I co było na początku..

Życie się budzi, istoty pędzą i pędzą, ku światłu widzialnemu tylko dla nich, tylko dla nich dzięki Niemu, spójrz w niebo, spójrz dalej, głębiej, On tam jest, czeka... Lecz gdy Wiara zanika, i czerwona woda ucicha, człowiek usycha i znika... Razem z Nim tam na ciebie czekam

Życie się budzi, istoty pędzą i pędzą, ku światłu widzialnemu tylko dla nich, tylko dla nich dzięki Niemu, spójrz w niebo, spójrz dalej, głębiej On tam jest, czeka... Lecz gdy Wiara zanika, i czerwona woda ucicha, człowiek usycha i znika... Razem z Nim tam na ciebie czekam

Przed łukiem z drewna, Niczym triumfalnym stoję, I z niewiadomych mi przyczyn, Myślę o niczym . Zbliża się i oddala, Zbliża się i oddala, Monotonna ta zabawa I tak w transie siedząc, I tak naprawdę nic nie wiedząc, Zbliżam się i oddalam.

Prezd łukiem z drewna, Niczym triumfalnym stoję, I z niewiadomych mi przeczyn, Myślę o niczym . Zbliża się i oddala, Zbliża się i oddala, Monotonna ta zabawa I tak w transie siedząc, I tak naprawdę nic nie wiedząc, Zbliżam się i oddalam.