fallen angel

czujesz ten pot??? :))))

jedno słowo jeden uśmiech i jeszcze trochę słońca skąpanego w mineralnej gazowanej delikatny potem dotyk i błoga myśl że w tej kuchni nikogo nie ma poza nami

widziałam dokładnie jak śmiejąc się połyskując zawieszona w otwartym oknie po jej włosach wędrowały marzenia jeszcze których wyśnić nie zdążyłam lśniła nocą w białym świetle i zdawała się szeptać a jej siwe oczy mrugały niespokojnie utkana ze srebrzystej nici żyła wyróżniona na 4.piętrze okna bloku późnogierkowskiego moja mała okienna siateczka jesienią musnął ją wiatr drgała jak ledwie tknięta struna a marzenia rozbiły się o chodnik włosy zakryły jej oczy chciałam zaprotestować jej już nie było

płonie las, a szczęśliwy blask księżyca rysuje nasze postaci, zostańmy sobie tam i nigdzie nie dzwońmy.... (-;

Do warsztatu Marii Rainer Rilkego Ci daleko, ale podoba mi się ten ekshibicjonistyczny wiersz. Zaraz powiesz, że nie ekshibicjonistyczny, bo gdzież ten e.? Ano jest... Trochę oklepany, mówi o czymś oczywistym, z góry wiadomo jak się skończy, ale nie zniechęcaj się. Wiersze z czasem się doskonali... Zresztą, każdy znajduje w każdym wierszu, który sobie przeczytaj Swój sens. Taki, którego inny ktoś nie pojmie. Pozdrawiam (-;

Rymy są, owszem, ale trochę niekonsekwentne. Mimo wszystko ładnie to skleciłeś Raczkujący.

ciepły nocny szept o księżycu. (-;

Rzeczywiście nagmatwałaś, Haniu. Ale dzięki za radę. (-; pozdrawiam.

;))))

naprawde?

o ja !!! zachwycił mnie.

"Nitka smutku zmusza do szaleństwa Jeszcze jedna łza - i niebo zapadnie się w sobie " smutne smutne smutne i jeszcze raz smutne. az mi przykro. ale "wszystko zacznę od nowa" pozdrawiam

inteligentny.

dlaczego nie może się pytać? co z tego, że to nie czasownik zwrotny? poezja wyjęta jest z ram ortograficznych (p. futuryści). był ktoś, kto odszedł z twego świata, ale zostawił krwawiące usta? mniej więcej? PS też kiedyś na myśl o przeszłości krwawiły mi usta i pytałam, kiedy koniec. 3maj się.

zgarnęłam do ulubionych (-;, Yourku (-; !!!

może i przesadzam, ale co w tym złego, że mi się podoba? a skromność to pierwszy stopień do dobrej sławy, panie M.T. :D

ładne, treściwe, lubię takie wiersze czytać. może tylko cały efekt popsuły te wulgaryzmy, ale podejrzewam, że pewną funkcję spełniają, czyż nie?? mam nadzieję, że już wiecej nie stracisz i nie będziesz żałować. pozdrawiam, 3maj się ciepło (-: Life isn't as bad as it seems...

dodałam do ulubionych.

Kazdy odnajduje w wierszach, ktore czyta, jakas wyjatkowa rzecz, ktora go zastanowi. A czasami jej nie odnajdzie. Gwiazda jest samotna z wielu powodow, a moze tylko z jednego. Dziekuje za wszystkie komentarze, szczegolnie tych, ktorym sie ten wiersz nie podoba. Czasamie moze nie umiem do konca przekazac tego, co w danej chwili mysle, czuje i wiem. Chyba wlasnie na tym opiera sie rola poety: przekazac jakas mysl innym, ktorzy moze o niej nie wiedza. Ale to trudne zadanie, jak na osobe, ktora wpisuje sie do dzialu poczatkujacych. (-; Pozdrawiam wszystkich, a szczegolnie MT ;]

nie podoba mi sie. choc stylizacja na jezyk infantylny prawie udana... tylko prawie, gdyz nie jest konsekwentna. mnie tez swedza linie papilarne, ale po to, aby ten wiersz zakopac. czekam na inne.

Lubię na niego patrzeć i Lubię siąść obok niego, bo ja wtedy myślę o nim, jak o miedzianym słońcu .. powiesilam sobie nad biurkiem!

Marcinie , podziękowałeś chociaż temu, który Cię okrył?? (-; Pięknie i tajemniczo. Czyta się z chęcią, bo jest krótkie, a jednak wyraziste.

Gwiazda wędruje po niebie W każdą noc a w każdy dzień Staje się niewidoczna Nie jest samotna a jednak jej smutno Wokół całe konstelacje A ona wciąż szuka za horyzontem I w każdą noc Płaczem mruga do ziemi I choćby więcej tych konstelacji było Gwiazda i tak jest smutna