Katarzyna Jedrzejewska

Bylam daleko... nad rzeka do niczego plynaca nurt rwal na strzepy mysli rwalam wlosy z glowy lamalam galezie zielonych drzew plakaly zywica... moje lzy mieszaly sie z deszczem wiatr osuszal twarz a fale wzburzonej rzeki budzily do zycia by ponownie za chwile porwac kazde wspomnienie... tak jak ta milosc nie bolalo nic na tym swiecie; R* 2005

pamieć nie boli muskając delikatnie wspomnienia taniec pożółkłych listów nie wywołuje drgań serca ciało kołysze się w rytm zapomnienia przy melodii pamięci na rozstaju dróg szukam cię w cieniu uschniętyh brzoz twojego ja wyglądam nie ma nas pozostała wypalona plama w miejscu gdzie rodził się sens gdzie nadzieja na kamieniu wyryła słowa niedotrzymanej przysięgi nie ma tego czasu, który wypełniał chwile w pustym pokoju nie ma kąta bez zapachu i dotyku twojego serca minęly dni słonecznych promieni, które wędrowke w nieznane nam oświetlaly w milczeniu pożegnaliśmy ufność pogrzebaliśmy w pośpiechu miłość przecież ona żyla i wierzyla ale była też zima mrożąca krew w zylach śnieg, który otulał mą twarz ciepłem silnych dużych twoich dłoni trudno uwierzyc, że dołączyliśmy do korowodu obcych i nieznanych trudno pojąć sens olbrzymiej pustyni która otoczyla wczorajsze spotkania 2005

Słyszałam jak płaczesz Ale to nie była nuta pożegnania To żal rwał struny To tęsknota piła jak smok Czy tylko wtedy potrafisz poddać się uczuciom jak dziecko Gdy nagły dreszcz Zalewa resztki spokoju Dlaczego się dławisz przecież wybraliśmy oboje Ty żyjesz ja już odeszłam I choć ciało zostało To inny w nim duch Nie patrz- to nie ona przed Tobą stoi To jeszcze odrobina mnie. 29-08-2005 (Aniolowi Strozowi, ktory upadl...)