Łucja Bzowska

łuki barw i pielgrzymki nie wiadomo dokąd. Do ziemi nie obiecanej wcale zabrnęliśmy i stajemy po prostu a pole - mistrz tańca na wietrze - milczy jak te jaskółki gdy nie zanosi się na deszcz Kwitnie bez, tylko bez. To nic nie znaczy mówisz i uśmiechasz się do pachnącej nim drogi pełnej bicia małych dzwonów. Dzwoneczków powoju który splata nasze dłonie. Oto mówisz stuła. Oto dowód jak bukiet niezapominajek. Welony lilowych wyznań. Jasne spojrzenie za procesją na rozstaje - tam skąd wyruszaliśmy do letnich gniazd.