Alkus Alkus

Uwierz mi, że żałuję. Żałuje, że nie podeszłam, Żałuj, że nie spytałam I nigdy cię nie poznałam. Ty tam byłes i ja też byłam tam. Tak blisko siebie, a jednak tak daleko. Codzienne lecz przypadkowe spotkania I serca, które do siebie biły bez wahania. Gdy tak patrzyłes na mnie ukradkiem, Ja się zastanaiwałam czy to specjalnie czy też przypadkiem? Pamiętam ciebie całego I rytm mego serca na twój widok bijącego. Pamiętam tez ciche serc pożegnanie I ten żąl do siebie samej za to głupie onieśmielenie i wahanie. Teraz po tylu miesiącach sie przekonałam, Że to właśnie ceibie wtedy pokochałam. Nie wiem czy mnie jeszcze pamiętasz, Czy wspominasz czasami, Ale ja pamiętam i żąłuję Tego czego nie było, A co mogło być między nami!

Chaos, zamęt, pustka. Nienawiść, złość, pokusa. Każdy dzień przykrywa rutyny chustka. Każdego dnia ktoś przed siebie rusza. Czy jest w życiu sens pogrążania się w rutynę? Czy jest sens istnienia wśród ludzi? A może lepiej spuścić na deski teatru życia żelazną kurtynę? A może lepiej patrzeć jak każdy z nas się łudzi? Łudzi się, że jutro będzie lepiej. Łudzi sie, że w końcu od dłuższego czasu spokojnie zaśnie. Tak, więc piej kogucie nadziei piej, Aż płomień świecy życia samoistnie zgaśnie! Jest sens życia - dla miłości! Jest sens życia - dla smutku i radości! Jest sens życia - dla nadziei! Jest sens życia - dla losu zmiennych kolei!

Chaos, zamęt, pustka. Nienawiść, złość, pokusa. Każdy dzień przykrywa rutyny chustka. Każdego dnia ktoś przed siebie rusza. Czy jest w życiu sens pogrążania się w rutynę? Czy jest sens istnienia wśród ludzi? A może lepiej spuścić na deski teatru życia żelazną kurtynę? A może lepiej patrzeć jak każdy z nas się łudzi? Łudzi się, że jutro będzie lepiej. Łudzi sie, że w końcu od dłuższego czasu spokojnie zaśnie. Tak, więc piej kogucie nadziei piej, Aż płomień świecy życia samoistnie zgaśnie! Jest sens życia - dla miłości! Jest sens życia - dla smutku i radości! Jest sens życia - dla nadziei! Jest sens życia - dla losu zmiennych kolei!