Tomasz Gieraltowski

Pędzel, płótno, myśl właściwa, bo natchnienie mnie przepływa, więc się wziąłem za malunki; Stół nakryty, mocne trunki, krzesła krzywe, lekka bryza, a na środku wileka pyza... Ale po co? - ktoś mi powie! I, że mam nierówno w głowie! Wtem morze gniewu się we mnie wzrusza.., bo człowiek nadal nie docenia geniusza...

Życie miłe i niemiłe czemu żyjesz tylko chwile chwile zwą złotymi pięknem i radoscią swymi czemu nie pragniesz mnie? każde z nas o tym wie że kochasz tylko wybranych a nie tych chowanych na cmentarzach beztroski gdzie rzadko sięga promień boski i oświeca niewielu, wybranych... znowu! znowu... gdy deszcz nie oszczedzi ni rowu życie i śmierc dalej walczą, jak ogień z... wodą... bez walki życia by nie było a bez... wody nic by nie przeżyło... prócz niej samej bo ona dziwna byla i bedzie, zawsze, ale nie wszedzie...