Wioleta Stefanik

Tyle miałam marzeń Tyle dróg do przejścia Było wiele wojen Wielu znikło stąd Wiele chciałam przeżyc Stać się wielkim kimś Tyle przeszło dni Juz przestałam marzyć

leżę w mym łóżku a dom tak pusty bez ciebie odkąd odszedłeś pies już nie szczeka i nawet meble za tobą tęsknią tużobok łóżka stoi twe zdjęcie co woeczór przez nie płacze jakby moje łzy miały coś zmienić czekam choć wiem że nie wrócisz przeciez juz mnie nie zbudzisz dzwoniąc nad ranem i już nie zasnę u twego boku to już nie wróci nawet pies już nie szczeka

jestem jedną wielką pomyłką kimś... ...kogo być nie powinno nikomu nie potrzebną postrzępiną kartką cieniem... ...snującym się smętnie po wybojach tego świata ...pyłkiem który wkońcu odleci gdzieś tam... ...wysoko... ...w nieskończoność