Dorota

Muzy przychodzą w samotności (po długim okresie milczenia) Wnoszą w życie wiele radości (lubią działać z zaskoczenia) -:)) Lubię ten wiersz. Opisuje zwiastowanie. Pozdrawiam.

Krzysztof, bo zabiorę Cię .. całego do ulubionych. -:)))))

Próba opisania świata swoich uczuć, nie jest łatwa. Zawsze jest to jednak tylko .. próba. Ale jedyna w swoim rodzaju. Najważniejsze, czym ona jest dla nas samych. Decydując się na publiczne maleńkie .. obnażenie, należy liczyć się z każdą możliwą reakcją. Mam jednak na uwadze fakt, że każdy człowiek jest istotą wrażliwą i należy umiejętnie wyrażać swoje opinie. Dla mnie oznacza to merytoryczne wskazówki, jeśli wiersz rzeczywiście zasługuje na uwagę. Jeśli nie, niech pozostanie dla autora próbą wyrażenia jego świata. To też jest COŚ warte. -:) Pozdrawiam , Pat. )

[quote=]Patrycja Rosłoniec Szczerze mówiąc, to dla mnie taki wierszyk na piosenkę dla dzieci... Czemu nie. Jeśli to mądry, mały odbiorca .. -:)))) [sub]Tekst był edytowany przez Dorota dnia 16-07-2004 12:42.[/sub]

-:)))))) Rzeczywiście, w trudności tej nie jestem osamotniona .. bo myśli są jak motyle, trzepoczą barwnymi skrzydłami, przybierają na sile .. lecz złapane w siatkę znaczeń wygladają inaczej. Byłabym zobowiazana za wyrażanie konstruktywnej opinii. ) Pozdrawiam. [sub]Tekst był edytowany przez Dorota dnia 16-07-2004 12:41.[/sub]

Miłość, to biel, zawierająca w sobie wszystkie barwy. Kolor radości, ale i smutku. Nie widzę więc sprzeczności. ) Pozdrawiam.

Szczery i wzruszający wiersz.

Moja miłość ma sukienkę ze światła light'ową A we włosach z porannej rosy woalkę koronkową Nie umiem jej dokładniej opisać bo jest zakręcona Biega od rana bosa roztrzepana i wciąż świeża zachwycona Moja miłość jest radosna Czy to już wiosna? ) ( Napisany 19.II.2004)

"wlewała się w nas łąka .." Podświadomie i skrycie ... Kolorową nocą .. Zrzucając woal co z koronkowej nieśmiałości utkał welon tak długi jak stąd - zdawać się mogło do wieczności. I odtąd drży płomień światła w głębi lustrzanej Roztapiając spojrzenie oczu barwy zielonkawej PiszMY szeptem.)

Swoją myślą jak skrzydłem poruszyłam i rozległy się dzwonki delikatne wysokie kryształowe Wypełniły wszechświat westchnieniem i zadrżało Twoje serce I Ty myślą jak skrzydłem poruszyłeś i rozległy się dzwonki zmysłowe melodyjne bursztynowe Obiegły wszechświat westchnieniem i zadrżało moje serce To nasza muzyka sfer [sub]Tekst był edytowany przez Dorota dnia 15-07-2004 15:36.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Dorota dnia 15-07-2004 15:38.[/sub]

Ona na palcach boso i cicho nocą przybiegła .. Zbliżyła się i zaplątała .. Z tych splątanych nitek powstaje najważniejszy wzór. Niepowtarzalny. Twój wiersz. Pozdrawiam. -:)

"przesuwam siebie o cały rok" To ogromny krok -:)) Zatem i ja wyciagam dłoń ku wstędze nieskończoności By bliżej Ciebie Przygladać się twórczej radości i radosnej twórczości. -:)))) Pozdrawiam.

Nie znałam ciebie z imienia, nie czekałam .. (domyślałam się jednak twego istnienia) Zwiastunko duszy skrzydlatej, gdzieś była? Przyszłaś dopiero z babim latem - w barwach czerwieni jarzębinowej. Czy nie za późno na zawrót głowy już kolorowej?