Aleksandra Howard

a gdyby tak zabrakło miejsca w twym sercu tlen przestałby dochodzić a zastawki zastawiły się na całego co byś wyrzucił? śmiejące się szczyty Tatr z lat młodzieńczych wędrówek czy szum fal goniących żaglówki po jeziorach Mazur co byś wymazał? blask jej oczu w tę noc iskrzących się zielenią czy zapach swej pościeli drażniący nozdrza pożądaniem co byś zrobił? trwając w bezdechu rozkoszował się widokówkami pamięci do ostatniej kropli powietrza czyżby?

wiersz przypadł mi do gustu, a w szczególności pierwsze dwa wersy :]

przyznaje się - pisane pod wpływem chwili, ale nie jest to zbyt przesadzone moim zdaniem

na wielkiej scenie łóżka pod bawełnianym prześcieradłem znalazłam rajski ogród rozkoszy pączki wieczornych myśli zamieniłam na słodki nektar dojrzałych pachnących kwiatów na pustyni mojego ciała pośród zdradliwych wydm prowadzony karawaną czułego dotyku odnalazłeś oazę miłości noc połączyła nasze ciała w bezwstydnych pozycjach mieliśmy miliony widzów obserwujących każdy nasz ruch złotymi mrugającymi oczami z granatowego nieboskłonu i jednego sędziego tych miłosnych zapasów - okrągłego staruszka który poczerwieniał z zakłopotania a z zazdrosci przerwał nam okładając oczy jasnymi biczami dnia wyganiając z nocnego raju

w wannie tęsknoty niczym w morzu martwym czeka na kres bytu słonawe kryształki połyskują w kącikach oczu opalona promieniami żarówki spogląda spoza muru bezwstydu błyszczącymi oczami zezwala odpocząć w swym porcie

Mnie niestety również nie przypadło do gustu... no i ten brak polskich znaków :/

Dziękuję... po zastanowieniu rzeczywiście zmienię pierwszą część.

hmm... mnie naprawdę zależy na komentarzach, nawet tych nieprzychylnych

zeszła podziwiając widoki i śląc pocztówki z najgłębszej depresji na świecie urzeczona kolorowymi wakacjami postanowiła zostać choć 10 pięter wyżej ludzie płaczą z tęsknoty