Mateusz Przechodzień

Podwyższony stopień wrażliwości na partnera, jaki ma miejsce w związku... zwykle prowadzi do poezji o obniżonym stopniu oryginalności. Ale nie tutaj. Ciekawe oddanie dodatkowych właściwości mowy, która poza przekazem działa i na inne strefy naszej natury, jakby mówiąc i prowokując dodatkowo, często poza świadomością mówiącego. Piękny, delikatny, świeży wiersz, jakich tak naprawdę mało (topornych podróbek nie brakuje). [sub]Tekst był edytowany przez Mateusz Przechodzień dnia 02-07-2004 12:13.[/sub]

Moment przebudzenia - chwytanie nieuchwytnego, co może tylko poezja. I tak jest celnie, tak być może pod wpływem dnia uciekają z nas "inne światy" nocy, gdzie odłamek szkła niekonieczne kłuje i kaleczy. Wprawdzie "Alba" kojarzy mi się z nazwą średniowiecznej pieśni porannej (trubadurzy, damy, świt etc), ale takie wykorzystanie tytułu też robi na mnie wrażenie.

O tęsknocie dość ciekawie i dość "muzycznie" - tylko gdyby koniec był nieco inny, to ostatnie słowo... Może przesadzam; ale słowa: "blask" używano już w poezji tak wiele razy, że wolałbym je spotykać już tylko w niebanalnych kontekstach.

Tytuł intryguje, bo jakże i nie, nie można przejść obojętnie. Początek obiecuje... a później jakby autor nie bardzo wiedział po starcie, co z tym zrobić (traktat? surrealistyczny żart?)... i wreszcie pewien samozadowolenia koniec, który sprawia wrażenie, że wcześniej działo się nie wiadomo co. A może i mogło się dziać, szanowny Autorze, tylko nie posiedziałeś nad tym wystarczająco długo.