Ewa Latusek

Pójdź ze mną Drogą Złodziei, usłysz jej pieśń pod stopami, usłysz jej czysty ton, gdy popełnisz błąd i przetnie Cię na dwoje

Dzięki, na pewno zapamiętam - czy skorzystam - pożyjemy, zobaczymy :)

Bardzo mi się podoba - dla mnie brzmi jak piosenka, tym bardziej, że podkreślasz kilkakrotnie jedną zwrotkę. Naprawdę super - koniec zaskakujący, przynajmniej dla mnie. Pozdrawiam

Popioły już ostygły i otwieramy starą księgę. Na jej zatłuszczonych stronicach chłodne słowa mówią nam o poległych, o imperium w rozkładzie. Ogień przygasł, jego blask i iskierki życia są już tylko wspomnieniem. Wzrok mi słabnie, Jaki jest kolor mych myśli gdy otwieram "Księgę poległych" i wciągam słęboko w płuca woń historii? Posłuchaj przeto słów, które przyszły z tym oddechem. Te wciąż powracające opowieści mówią o nas wszystkich. Jesteśmy powtórką historii, niczym więcej, a Ona trwa bez końca, który jest wszystkim.

Podoba mi się, choć mało ma wspólnego z rzeczywistością - przynajmniej moją

byli do siebie podobni, ich historie wyolbrzymiły maswerki tatuaży opowieści o odkrywaniu starych ran lecz twardy błysk wciąż lśnił w ich oczach, tych nękanych płomieniem łukach, znikających miastach, są własną przeszłością każdemu z kolei pisane jest stanąć w szeregu na cichym poboczu u brzegu rzeki której nazwy nie chcą wymienić