Franciszek Cierpień

Chaos mój ojciec Matka nasza zaraza Śmierć moja siostra Wirus nasz brat My nędzne karły W objęciach wszechświata Wszechświat pyłem nadprzestrzeni Nadprzestrzeń sługą czasu Nie lepsi od zwierząt Z defektami zmysłów Okropność wśród ssaków Chodzące monstrum na dwóch nogach Mózg nasz tasiemiec Dający świadomość Lecz szkoda wielka wtedy gdy głodny nadszarpnięty cielec Świadomość nasze okno na świat Kraty prawdziwej prawdy Zachłanności zachłanność Odczuwania wielki głód Miłość chemią się stała Ubarwienie pierwotnych instynktów Przystosowanie do społecznego życia trybu i zguba wszystkich mających pecha My pyły marne Zabawki Boga odkupiamy grzechy ewolucji My są początkiem i końcem śmierci rodzeństwem i rodziną nigdy nas nie opuści zawleczem ją do grobu