Janina Osewska

Dziękuję za komentarz i cieszę się, że wiersz trafiła w Twoje upodobania. Janina

zimą orzech laskowy pęka z łatwością wystarczy skruszyć powłokę by dostać się do wnętrza sadu tuż za płotem po lewej rośnie dąb po prawej śliwy węgierki z łatwym dostępem do pestki dalej jabłonie kronselka z niestosownym nadmiarem różu i kosztela o słodko – mdławym smaku powtarzalności przez gęstwinę pokrzyw i łopianu trzy krzewy czerwonej porzeczki prowadzą dróżką do brzemiennych leszczyn w cieniu których cisza rodzi marzenia a po nitkach światła przychodzą pokusy idę więc dalej po równinie pół łąk i ugorów gubiąc czas na plantacjach modrego lnu i wyższych ode mnie konopi w kalinowych koralach i bucikach z sitowia tam gdzie żaden człowiek nie może mnie znaleźć odnajduję swoją małość dziś orzech z tamtej leszczyny układam na wilgotnej pamięci niech pęknie niech zapuści korzenie Janina Osewska, 05. 01. 2003 r., Augustów