wlodeq slominski

. nie toczyła go rzeka od źródeł nie spadł meteorem ani w kropli deszczu jako kurz wzniesiony nad drogą wyrwany z wysokiego brzegu dziecięca zabawa, ponad siedem odbić ma szczęście na chybotliwej tafli gubi swoją niezgrabność w regularnych kołach i ląduje osiągając podwodny księżyc a każda następna ryba zobaczy już tylko jego jedną stronę schylałeś się po nie wiele razy ciągle pamiętasz płytkie zakole rzeki gdy spod jej nóg podnosisz okruszek chleba dzisiaj nie kamień a wiersz jest jak amulet

/ chęć obejrzenia wschodu słońca może sprawić, że dwoje ludzi stanie koło siebie / życie z ociąganiem uczyło się omijać wasze niedomówienia nie wchodzi z wami do kina okazuje się, że nie ma go w łazience w międzyczasie skrzydlate kłamstwa chowają się do nieba po drodze nawlekając na dzioby cudze oczy i uszy a poniżej to paskudne dobro robi swoje pleni się wystarczy nieostrożniej przelecieć przez czyjeś serce na przejściach przez życie urzędy miast i gmin ustawiają dla ciebie sygnalizację z niebieskimi oczami nie bój się patrzeć: elektroniczny terkot jest szary i niewiele mówi o wschodach słońca na twojej ulicy

/ chęć obejrzenia wschodu słońca może sprawić, że dwoje ludzi stanie koło siebie / życie z ociąganiem uczyło się omijać wasze niedomówienia nie wchodzi z wami do kina okazuje się, że nie ma go w łazience w międzyczasie skrzydlate kłamstwa chowają się do nieba po drodze nawlekając na dzioby cudze oczy i uszy a poniżej to paskudne dobro robi swoje pleni się wystarczy nieostrożniej przelecieć przez czyjeś serce na przejściach przez życie urzędy miast i gmin ustawiają dla ciebie sygnalizację z niebieskimi oczami nie bój się patrzeć: elektroniczny terkot jest szary i niewiele mówi o wschodach słońca na twojej ulicy