em

A WY UPIJALIŚCIE SIĘ SŁOŃCEM, KTÓRE JESZCZE WCZORAJ SZELEŚCIŁO KSIĘŻYCEM. słowa na deskach pomostu cztery wyrazy, które gryzą i palą w dłonie, wiercą dziurę w mojej głowie, delektują się brakiem nadziei nie siedzę dzisiaj w naszym ogrodzie nie cieszy się moje serce jestem w domu z mojego łóżka całkiem wyraźnie widać dachy przeciwległych wieżowców i to niebo, które dzisiaj jest juz tylko powierzchnią, małą przestrzenią w środku. dokładnie.