Marek Oszustowski

dziewicza pieczara łaskocze mózg speleologa sterczący stalaktyt kaleczy język unerwionym szpicem intymny mikroklimat niczym dym z trybularza łechta skrzydełka nozdrzy rydwany zmysłów cwałują w rytm uderzeń serca zanim pierwszy promień słońca zanurzy się w grzesznej ciemności okrzyk zwycięstwa napełni echem niedosiężne wnętrze kropelki rosy-jak na liściach lotosu - zamienią się w opar

ma w sobie coś z interpunkcji - dwie zmysłowe kropki wieńczące rozwinięte zdania ukryte pod graficzną szatą stanika jeden ponętny przecinek wtrącony w cudzysłów ud gdzie męskie cytaty przytaczają się same na każdej stronicy odmieniającego się przez przypadki życia

zaryglowana w betonowym schronie przyczajona w okopach pościeli obłąkanym wzrokiem lustruje srebrzyste ikony na pulpicie nieba drżącą dłonią karmi wilgotną myszkę merdającą figlarnie ogonkiem marząc o żołnierzu obeznanym w arkanach gwiezdnych wojen ale póki co zadowala się białym karłem drzemiącym pod czarną tapetą nocy