Kamila Czech

I. Oczy wpatrzone głęboko, jakby duszy cienia w ciele szukały, Usta na wskroś rozwarte, jakby każdy oddech z powietrzem życie przynosił Ręce szeroko rozpostarte , jakby schron niezniszczalny, przed przemocą broniący Nogi twardo po ziemi stąpające, jakby dwa pale , które pod ciężarem zgiąć się nie dadzą Dusza skrzydlata, jakby motyl, lekka i barwna. II. Oczy wpatrzone głęboko, bo piękno odnaleźć próbują Usta na wskroś rozwarte, bo oddech przytłoczony życiem, wedrzeć się nie może Ręce szeroko rozpostarte, bo pomocy zrozpaczone poszukują Nogi twardo po ziemi stąpające, bo strach mięśnie sparaliżował Dusza skrzydlata, bo w ciele więziona na skrzydłach ucieczki próbuje.

stoję pewna kiwam głową - "nie" milczę ale chcę byś chwycił mnie mocno za rękę ciągnął będę się opierać ale chcę zaciśnij swoją dłoń na mojej szarpnij nie patrz na łzy na zaciśnięte usta nie zwracaj uwagi bo chcę wyrwij mnie z korzeniem i posadź koło siebie na naszej ziemi obiecanej