Jeremiah Markowitch

...albo mi się wydaje albo to jest o lesbijkach??? Pozdrawiam;)

joł madafaka;)))

W ciemnym pomieszczeniu Na czwartym piętrze Siedział w szarym swetrze Człowiek o dziwnym imieniu Nie zawsze był wszystkowiedzący Od roku dwóch nazajutrz Przychodził mówiąc, że zna już Kaplicę trąb złowieszczących Do końca nie bywszy pewnym Zaskamlał do swego ojca O jałmużną pięknego kojca Co znaleźć go miał służebny I odszedł nie powiedziawszy nikomu Gdzie i dlaczego zbiegł Czy nie był to złowieszczej trąby dźwięk? Pytali w czas jasnego gromu

to takie smutne...

Koniec – krzyknął głośno, ale nikt oprócz jego samego nie mógł go słyszeć. Chyba, że jeden z cierpiących na bezsenność sąsiadów o słuchu nietoperza (wielce wątpliwe). Zakrzyknął w swojej nieugiętej pysze i wykonał kilka nie pozostawiających złudzeń czynności. Na tym koniec, koniec znajomości , koniec spotkań, udręki kontaktów z kobietą, która już nie jest i nie chce być jego. Nie kocha go, więc nie będzie miała nawet najmniejszej jego cząstki ( wątpliwe czy w ogóle chciała by posiadać choć najmikroskopijniejszą z nich – wątpliwe po raz wtóry). „Zaczynam nowe życie, bez niej” – pomyślał. Wiedział, że będzie mu kurewsko ciężko. Nawet nie dlatego, że kochał ją bardziej niż swoje własne życie, ale dlatego, że dzięki niej zrozumiał kim jest w istocie. Ona pokazała mu drogę przepaści i drogę chwały, choć sama nie chciała mieć najmniejszego udziału w procesie wyboru.