Werka P.

Powracam tam każdego dnia do Edenu marzeń gdzie rude ściany zamykają się od środka do Edenu płaczu spijając zimne krople z czoła poranka Powracam gdy ty nie patrzysz skradam się potajemnie jak hiena węsząc szpary w jego małych wrotach szukając latarni w ciemnych uliczkach Powracam do Edenu pustki wyimaginowanego świata mojej tęsknoty gdzie nikły płomień świecy syczy grzejąc ciche, zmarznięte nietoperze.