karol karol

dziekuje... moze kiedys mi cos wyjdzie:) przemysle na pewno wszystkie uwagi pozdrawiam

czy moge prosic o jakis komentarz???

Wieczność każda sekunda trwa milimetr każdy łzy biegu wypala blizne, na sercu mym sfatygowanym Lawina oskarżeń, prawdziwych do utraty przytomności [i tak już dawno utraconej] sina dusza Kruki nadziei mojej, wiary owej co góry palcem nosiła dziobią schemat dwulicowości marny pod słońcem Zapadam w bagno beztroski całą glową swą, sercem w nielogicznej brodze rzece o podwójnym dnie

czy w trzeciej zwrotce nie powinno byc "poi serce bezsilnosci-ą"? wiersz mi sie podoba, przyjemny w cztaniu. pozdrawiam:)

dzieki bardzo za komentarz:). drugi wers druga zwrotka-nie ma sie odnosic do wersu poprzedzajacego.tą anaforą chcialam zwrocic na cos uwage, ale moze rzeczywiscie troche zle to skonstruowalam. pozdrawiam rowniez:)

Bez serc, bez ducha! Zdalnie roboty sterowane złotą żądzą- -[żywego tranu]- -szturm! Stedowska arkadia... coż zostało? któż ocalał? Recepta na życie-z prochu powstaleś. Bez serc, bez ducha! Hamlet na schodach umiera... Stopień. Drugi, trzeci, czwarty, to już niebo? Kierunek-Ameryka! Stedowska arkadia... cóż zostalo? slodkie wspomnienie? Obliżcie palce przyjaciele. Recepta na życie-w proch sie obrócisz.

patrzysz na mnie... moskwa bezwzgledna i zimna. patrze na cibie... moskwa lodowata i okrutna. pozar okolicznosci, ogien przypadkow [jka banka znika mydlana] gasna. bledna. i tylko oczu zdradzaja nas, ich zaru nie ukryje nic. i ylko usmiech ukradkiem, i miliony slow[miedzy wierszami]... w moskwie sie pali!!