Esme Tesme

Powiem Ci wszystko o moim kocie schowanym za nieśmiała szafką w pokoju pełnym pajęczyn i kurzu unoszącego się w świetle słońca Pokarzę Ci muszelkę odłamaną z moich płuc i każę zachwycić Ci się piosenką, którą śpiewałam minionego lata na poszarpanej czasem ławce Przedstawię Ci moją myśl o tym, co nas spotka, jeśli tylko pomożesz mi ją odnaleźć pośród całego miliona gwiazd mrugających w moich oczach Pożegnam Cię zawsze razem z wiatrem, który będzie biegł za Tobą gdy będziesz siedział zmęczony w autobusie pełnym Twych myśli o wiecznym niezrozumieniu kawałka wszechświata na krańcach bratków Przywitam Cię zawsze uśmiechem koło obłoczka kawy, który uniesie się powoli i pocałuje moje włosy zamiast Ciebie gdy będziesz swą drżącą zawsze dłonią zamykał drzwi Pogłaszczę Twoje włosy wypadające troszeczkę, bo jesteś jak ja tylko małym stworzeniem badającym łąki pokryte mgłą pojawiającą się znikąd, by przykryć przed nami nasze sny Przyjrzę się kawałkowi Twojego policzka i wyprostuję go ciepła dłonią by choć przez chwilę nie martwił się bólem świata który pozwala nam lubić tak samo ciepłą wodę gotującą się dla spragnionych ust A potem nie będziemy żyli długo i szczęśliwie tylko tak jak zawsze chcieliśmy blisko naszych wnętrz wciśniętych byle jak w ciała zachwycone do granic niemożliwości iskrami oczu i z dłońmi razem kroczącymi w tą samą stronę

Będę stała jak zwykle Myśląc o mnóstwie pyłków kurzu unoszących się dookoła włosów By skrycie niby przypadkiem odnaleźć tylko jeden z dźwięczących wkoło głosów Nawet nie podniosę brwi tylko uśmiechnę się wnętrzem dłoni i poczekam na spojrzenie Możę wybudzę cię tą ciszą i zadrżysz podnosząc rzęsy ułamek wyżej i wyjdzie na jaw marzenie Udawać będę fiolet Aż rozlejesz na mnie cała wiosnę swego uśmiechu Dopiero cicho odpowiem A zagrzmi on na najgłębszym dnie oceanu i pobudzi wszystkie stworzenia i da im niemoc oddechu