krzysiek xoth

Pustka wypełniona wspomnieniami, marzeń nie mam, nie liczę na nic. Skończyłem się nareszcie. Wy też skończeni jestescie. Nowe oblicze przede mną stanie. Nie wiem kiedy. To daremne pytanie. Patrzę w lustro i nikogo nie widzę, Wy też na codzien tak na mnie patrzycie. Może ukryłem się lepiej niz kiedykolwiek i nikt z was nie bedzie cenił ze mną wspomnień.

Biegnę przed siebie, skaczę. Lecę w dół. Odwrotu już nie ma. Przekroczyłem próg. I nagle się wzbijam niczym ptak. Zostawiam w tyle inny świat. Przestworza przemierzam, jestem bliżej gwiazd. Choć tyle tu ich, to jednak czuję się sam. I nagle znowu lecę w dół. Bezsilny jak ptak pozbawiony piór. Jaką drogę wybrać, by znaleźć się tam gdzie spokój znajdę i już nie będę o nic martwił się. Czy ryzykować by wygrać, poświęcić wszystko lub stracić w jeden dzień by tylko spełnić własny sen. Stoję przed Tobą i nie mogę oprzeć się. Me serce wyrywa się, do Ciebie pragnie biec. Nie pozwól bym kiedykolwiek więcej spadł, Z obłoków marzeń, w których trwam.

Me serce pęknięte , a dusza krwawi bólem. Ciernista korona w każdym oddechu, przypomina mi kim się stałem. Chciałbym położyć się i usnąć. Rano obudzić się wiedząc , że to wszystko co się zdarzyło. W istocie nie miało miejsca, bo to tylko zły sen mnie odwiedził. Czy cierpiał bym tak samo? Nie - chyba. Tylko, że ten sen to również moje życie. Ból został ze mną - więc skoro tak... to czemu czuje się samotny. Odpowiedź jest jedna. Tego snu wcale nie było, a co miało miejsce jest zabójczo prawdziwe. Tak zabójczo, że umieram na jawie. Bólem płonę, z oczu płyną łzy smutku, wysycham z tęsknoty. Dokąd zmierzam? Wiem tylko, że nie w Twoim kierunku. Wybrałaś swoją drogę zostawiając mnie samemu sobie. Zraniłaś mnie po duszę. A ja i tak mam tylko Ciebie, nie na jawie... żałuję , że jedynie w mojej głowie.