Ola Zimoń

Miłości niezbadana, co Boga tajemnicę kryjesz! Ty co rozsiewasz zamęt w sercach ludzkich, pokrywając rumieńcem szyje. Nieokiełznana wybranko kochankow, ktorych zgubnie prowadzisz na śmierć, tych wspolnych porankow, bijących jednym rytmem serc. Nie mamy Ci za złe, że spontanicznym tonem, porywasz dusze i serce, rozum chowając pod ogonem. Nie patrząc na prawa, ślubując miłość wieczną, patrzysz jak oni idą, w rozumu stronę sprzeczną.

Nienawidzę koloru Twych oczu, Nienawidzę tego jak się uśmiechasz. Nienawidzę dźwięku Twojego głosu, Tego jak na mnie czekasz.. Nienawidzę Twoich włosów, Twoich sznurowadeł w butach, Dźwięku Twoich kroków, Śladów Twoich ust na moich ustach. Nienawidzę kiedy nie piszesz, Kiedy na mnie nie patrzysz, Kiedy do mnie nie mówisz, Kiedy nie dzwonisz. Nienawidzę Twoich słów, Nienawidzę całego Ciebie. Nienawidzę, gdy mnie nie tulisz, Nienawidzę, gdy nie czuję Cię obok siebie. Ale tak naprawdę najbardziej nienawidzę tego, że Cię kocham. .