Dorota M.

dobrze ,ze sie mowi o takich tematach.......... Ale osobiscie wololambym gdybys uzyl mniej doniosly styl i zrobil z tego,pod wzgeledm wersow, bardziej spojna calosc.

kilka slow mnie zdenerwowalo(jak np. zupelnie niepotrzebne "gowniane".....) Generalnie pomysl bardzo dobry, idea aniola ,ktory jest troche kaleka, troche szalencem ale przedewszystkim tworca w malym szpitalu dotarla do mnie .:)

patrza z zazdroscia, poniewaz tak jak on, chcieliby miec sile walczyc nawet wysmiani przez innych..... Ciesze si, ze ci sie podobalo:)

oddaje bezsens i niemoc, podoba mi sie szczegolnie fragment miasta jak zlote plastry miodu.

Archanioł Michał lubi czasami przesiadywać w Koninklijke Muzeum przed obrazem walczących, niebiańskich zastępów, wstydzi się bardzo chwili, momentu przed bitwą- gdy spojrzał w górę ze zwątpieniem., nie tego się wtedy spodziewał, walki ze szczurołapami, ogoniakami, wąchołami. Lecz dla Breugl’a sprzedał się jako zwyciężca - w proroczym obrazku, jaśniejący w swej złotej zbroi. Mistrz wiedział, że ludzie będą patrzeć z zazdrością na bladą twarz anioła który walczy choć oszukany, wyśmiany kolorowym chaosem. I jego blask oślepia.