Caspar Friedrich

Fin de siècle W drzwiach zastałem zdziwienie pomieszane ze smutkiem jak łza z iskrą w oku Zastałem słodycz istnienia i ból strzały kryształowej jak ogni tysiące Na progu Dziś zastałem siebie stojącego pod ścianą osłupenia jak gotowy na rozstrzał przepaskę trzymając w ręku