ajsza216

pójdziemy ciasną uliczką ze świecznikiem czasu w dłoni uzbrojeni w uśmiech wycięty z gazet - i staniemy na łące bez zieleni życia wśród połamanych dłoni drzew pod niebem w kolorze ziemi - pójdziemy uliczką ciasną - ale jawną pod otwarte okno sąsiadki i przejmie nas chłód gdy tak będziemy weń patrzeć a gwiazdy wtopią się w mur rzeczywistości spijając skroplony strach z policzków - pójdziemy ciasną uliczką wprost w serce nocy połykające nasze sylwetki i splecione z sobą dłonie... i odejdziemy w jasną przestrzeń zielonego nieba choć tak trudno porzuciić tych którzy krzyczą że nas nie ma...

ścisnęłam w dłoniach zranione srece przydeptałam twardym obcasem życia pocięłam skalpelem... niech się wykrwawi na białej tacy śmierci...

ścisnęłam w dłoniach zranione serce przydeptałam twardym obcasem życia pocięłam skalpelem... niech się wykrwawi na białej tacy śmierci...