Agnieszka Kedzierska

stoję nad przepaścią u progu piekła u bram nieba cała zanurzona w boleści w słodkim zachwycie ze wzrokiem przykutym do Ciebie zapłakałam z obawy łzami szcześcia poczułam upojenie odwracając się od wszystkiego koncentrując się wyłącznie na Tobie uciekłam od rozsądku poddałam sie szaleństwu usiłując tak wiele powiedzieć zamilkłam na wieki będąc przerażona wędrówką dotarłam do celu do świata moich złudzeń pożegnałam piękno dnia przywitałam tajemnicę nocy obu tych motywów stałes się ozdobą określasz moje życie jesteś jego częścią uroczy pocałunek stał się stałym gościem nie widuję go codziennie niemal nigdy a zawsze go czuję czekałam na Ciebie tak długo jak nigdy zjawiłeś się a mnie już nie było odszedłeś ode mnie zabierając mnie ze sobą tyle sprzecznych myśli w głowie a w sercu burza uczuć Twoją osobę umysł mój porzucił jedynie myśl przygarnęła spełniające sie marzenie