Jerzy Gibon

skondensuj troszeczkę i powinno pasować

obiecuję uważać będę

Łapię powietrze ucieka... Tyle możliwości jeden moment Ktoś się pode mnie podpiął Zwyczajnie chamsko kradnie otoczenie Gonię go i kiedyś dorwę

Zawsze, gdy jestem tam, wychodzę pretekst... spacer A ja zachwycam się substancją niestabilną marzeń stu Dotarłem tam daleko aż do przedmieść z samego centrum Pójdę spać z dumą na ramieniu

Od drugiego Troche czasu wytraciło się Choć złapać ten moment Było trudno zawsze coś na drodze i choć ciemno i choć pole widzenia nie takie ja ciągle ja walczę

Śmiem wątpić w błękit twoich oczu wytapetowana ździro taka sztuczna Każdym spojrzeniem zabijasz mnie Kiedyś wezmę nóż rozpierdolę ci serce

Błyszcz jesteś jak szkło z dnia na dzień blednę w świetle jarzeniówek