Gustaw

Pluszakowego uszaka ci daje na szczęście, przy tobie zasypiać co wieczór on może a szeptać do uszka potrafi jak nikt choć trochę się pruje za uchem, To kompan najlepszy, zobaczysz. Jedyny zrozumie gdy powiesz zawile, rozważy gdy nie wart rozwagi twój osąd, pomoże, choć słowem on grzeszyć nie umie a rady udziela łagodnym węgielka spojrzeniem. Nie martwię się, przecież zostawiam cię tylko na krótko i jestem obecny wspomnieniem, tulonym bezwiednie. Już sama nie jesteś, lecz teraz cię wspiera plusz przyjaciela...

Chyba zakończył bym: Nawet gdy miłość czasem rani... ale to tylko moje odczucie...

Zabrakło słów, ale czuje dalej. Zabrakło słów... Czasmi nie ma takich słów, ale są krople w oczu głebi co mówią więcej, gdy od duszy płyną i do duszy niosą, gdy je drugie oczy widzą.

Pytam czego nie miałam i może nigdy nie będę miała, nie wiem... ...czy delikatnego podniesienia, aksamitnego otulenia, objęcia spokojnym zwierzeniem i czasu w ramion twych zanurzeniu. Dotyku od wnętrza, bliskości zupełnej. Marzenia na jawie.

Cedzić mam strofy, czy nastroje sadzać na grzędzie strzelistej frazy, bo czymże jest poety wola, gdy go z wnętrza wydyma jego własna poza i treści brak i wymowy, na wielosłowiach oparta budowla, sterczy niczym w swej świetności przebrzmiała ruina. Nie wiedzieć czy zabytkiem jeszcze, czy już rumowiskiem słów i nietrafnych znaczeń. Nie dręcz poeto, co znasz jakoby prawdy wiekuiste, wygłaszane nie w porę do zmęczonych uszu. Po co mi te słowa ponad miarę, gdy spokoju i ciepła szukam. Błogiego teraz, nie wzniosłego zawsze. Na wszystko jest pora ...najwyższa.