Horadusz

Upartość brzęczenia osy Przerywana jej stukotem o szybę Budzi mnie nie daje spać Z pomarszczoną twarzą Przyklapniętą powieką Jeszcze pod nią śni się sen O sobie i takiej jednej Trzymam w ręku i palę Papieros od papierosa Z popiołem strzącham Wczorajszy dzień Biorę poranna gazetę Odsuwam firankę Pac Na zewnątrz gdzie sto nagich kropel Płynie po parapecie Wiśniowy zapach tłumi się z dźwiękiem U mnie próżnia skwierczy z jarzeniówką Siedzę wpół obłąkany Liczę coś na palcach

Kalendarzowa pora zresztą jak każda Się gdzieś tam w nim zdarzy Porusza zasłonami faluje Rozkrusza powietrze na pierwiastki Coraz barwniej jak na deszcz Każdorazowość w końcu przemija Może słońce z tym błotem zatańczy Już półmrok godzina Ciąg korytarzy się odzywa Ze znakiem stop Ot to już brnę W katatonicznym stanie Z katafalkiem w tle

Chyba zbyt dosłownie odbierasz ten wiersz... no ale to już twój problem. pozdrawiam

Zwymiotowałem za kościołem W zgiełku ulic i miasta Tak by nikt nie zobaczył Ochrypnąłem na życiu Paranormalnie w tym nic nie było Ani sen czy o śnie Nagi tłum Oddechem od ducha Podpierając stary mur Palce skwierczały jak w ogniu Bo w gardle paliło strasznie Idę idę widzę widzę Kiosk A w nim twarde chusteczki Za pięćdziesiąt groszy