Maja Leśniewska

Ja zaspane i śpiące Ja zgubione i zgubne rozpieszczone rozpieszczające Ja niepewne złudne głupie Ja Ja zbyt mądre poeta Ja z twarzą pozorów Ja bez serca z ludźmi Ja bezdomne nudne Każde ja mój początek sezonu....

Jej drobne ręce Jej małe dłonie Jej słodkie palce Jej skronie To słowa nie barwa Życie Życie to nie farsa Czasem teatr Czasem cyrk Czasem Jej różowe sutki Jej krągła pierś Jej białe mleko To sposób nie problem Śmierć Śmieć to nie żart Czasem koszmar Czasem wyzwolenie Czasem Jej brak ogłady Jej worki pod oczami Jej krótkie nogi

Są słowa klucze One nie potrzebują zdania I takie co przemykają po między innymi Śmiertelne i do zastąpienia Mielone W poważnych rozmowach Trzymają się kurczowo Szyku

Pierwszy paciorek za duszę poety Drugi za krowy i mleko Trzeci za ludzi Czwarty Ten zgubił się w czwartek Piąty za odnalezionych Szósty za szczęśliwych Siódmy zostawiam sobie Ósmy Osiem jest krągłe jak kobieta Dla kobiet Dziewiąty niech będzie ozdobą Dziesiąty ostatni Dla wiecznie pierwszych

Pani jest tylko odbicie Ten głos Te zbyt białe dłonie Rozłożona w czterech pokojach Pani jest niepodobna Zakochana Nie kochająca Z pustym światłem tandetnie zaczepionym W za różowej sukience Pani Nie może być mną