Tomek Poświatowski

Wielka dama siada przy stole Na białe ramiona zarzuca szal... Szal i wspomnienia pogryzły mole... A taki ładny szal.

Czy widział ktoś, gdzieś, kiedyś Dom bez duchów Bez zmory dzieciństwa Bez upiorów przeszłości Bez widma straconej młodości Dom bez ścian Bez dachu Bez miłości

Roztańczyły się wspomnienia Zielone wichry tamtych snów Czas wszystko pozmienial i pozmienia Jak czerwień róży, jak fiolet bzów. A ona wciąż kręci włosy na papiloty. Nie liczy godzin, nie żałuje słów. Jej oczy wciąż świeże Jak czerwień róży, jak fiolet bzów.

Wszysykim tym, Którzy odeszli raz na zawsze. I tym co może już nie powrócą - Z naiwną nadzieją, Ze ich jeszcze zobaczę...

Wszysykim tym, Którzy odeszli raz na zawsze. I tym co może już nie powrócą - Z naiwną nadzieją, Ze ich jeszcze zobaczę... Samotny Portret

Szkoda, że tak ciekawy temat nie zyskał odpowiedniej oprawy....bo brzmi to zupelnie jak reportarz z programu w stylu "UWAGI"

Bardzo powoli, ale nadchodzi... Jak świt po burzliwej nocy. Czasem znienacka, czasami z ukrycia.... Dlatego kocham twoje kroki....... /2004/

Pan X z nadzieją nieboszyka otwiera oczy LIczy ze nic juz nie zobaczy Mysli ze nie bedzie szcześliwy Martwe serca ożywia Malutka tętnica uczucia

Jeden z lepszych i cieplejszych wierszy. Pozdrawiam Tomek

Pan X postanowił życ Uderzające uczucie wypłukało Go z czarnych mysli Uzdrowilo cały organizm... I ktoś zdecydował za niego Zosatlo ustalone ze pan X Ma umrzeć Piatego dnia nasteonego miesiąca Pan X wyrwał kartki z kalendarza Nie żegnał sie i nie płakał Jak to czynił milony razy Pan X nawet w dniu smierci Który dla niego nie istniał Byl tylko zwykłym dniem Kochał kochał kochał

Pan X kolejny raz postanowił Umrzeć Tylko nigdy nie Potrafi asie do umierania zabrać Kładł się na podłodze I zamykał oczy Niejednokrotnie padał trupem I nadchodziła ciemna jak grobowiec noc I pełne nadziei zmartwychwstania rano

Poprostu ładne...kobiece i bliskie

Nasze drogi się rozeszły. Uśmiech już nie szuka wzroku, Wzrok nie szuka już uśmiechu. Dłoń nie ściska drugiej dłoni Wspólna przyszłość poszła w przeszłość. Wspólne plany i marzenia dawno przeminęły z wiatrem. I co? I nic. Widać niewiele były warte....

Życie jest to okres od urodzenia do śmierci. Od nowiu młodości do pełni starości. Od radości poznania do rozpaczy pogrzebu. Od zapachu konwalii do zapachu astrów. A od astrów do zapachu kadzidła. Od pierwszego pocałunku do paraliżu ust. Od nienawiści do miłości. Od miłości do miłości. Żyje się tylko chwilę....

Bajka W łupinie orzecha Leżała Królewna Chuda, mizerna, Różowa i zwiewna. Twarz miała bladą I blade oczy. - Czego się boisz? - Boję się nocy Boję się snu, Który powraca Ktoś umiera, Ktoś odchodzi I nigdy nie wraca Samotne zimy I długie lata. Nieznane domy Nieprzyjazne ogrody.... - Królewno uważaj Bo wpadniesz do wody! To tylko życie ci się śniło. - Życie...! To dobrze, że już się skończyło....