Artur Stasiuk

ciemna zimna twarda plama mojego przeznaczenia niewiele nas dzieli kilka pięter szum wiatru w uszach zamykam oczy bo tak łatwiej podmuch sumienia przechyla ciało jeszcze chwila nim ciepło pochwyci moje zastygnę tak w niej jak ona kiedyś w zapomnieniu gwaru ulicznego zasnę wtulony w czarnych nieczułych ramionach czarnej plamy asfaltu