Barbara Maria Aniela K.

rzucam się w Twe ramiona bezkresna Samotności nie tęsknij już więcej nie wzdychaj oddam Ci się słodko bezboleśnie obejmij mnie mocno głucha Samotności weź moją niewinność spal w ogniu wszystkie zakazy rozpal mnie namiętnością zwęglij moje usta nierządem lubieżna Samotności pocałuj mnie ach! pocałuj rozpustna Samotności niech zgrzeszę! niech umrę! niech zginę! jeśliś mi Samotności nie przeznaczona...

czy tęsknisz choć trochę? od ostatniego razu minęły martwe minuty ja czekam mam wargi rozchylone twarde sutki czekam czuję namiętność rodzącą we mnie a pożądanie mną targa gorąc ogarnia zimną do teraz krew czekam mam władzę w końcu do mnie wrócisz od ostatniego razu minęły aż minuty i będziesz błagał ha... nie jestem boginką miłości po prostu czekam ha... może i tym razem Ci się dostanie poszczęści w końcu do mnie wrócisz bo od ostatniego razu minęły długie minuty wrócisz bym połechtała Twą dumę i męskość wybłagasz u mnie rozkosz a ja jestem uległa ha... w końcu do mnie wrócisz bo od ostaniego razu minęły wieczne minuty wrócisz by być pożądanym by wymalować rumieniec rozkoszy by odebrać niewinność a już nikt inny mnie nie zechce...

i ja jestem jedna i jedno mam serce i jedną miłość i tylko kilka cichych westchnień dwoje oczu lecz to dalej tylko jedna para i mam jedno wyznanie i jeden krok do przodu i mam tylko jedną drogę i jeden rozstaj dróg i mam jeden kościół i jeden ołtarz nadziei jedno spojrzenie jedno życie i jedną modlitwę bo ja mam tylko jedno marzenie w myśl jedną tylko jedną przysięgę w pojedynczych zdaniach w jednakowych wyrazach ponieważ mam tylko to jedno jeden świat jeden dom i jeden tylko organizm wszystko jedno nierozłączna jedność a w mojej jednej duszy jeden płomień goreje a was jest dwóch i chcecie mnie obaj a ja jestem jedna i jedno mam serce i jedną miłość i tylko kilka cichych westchnień