mgla

ptak uwięziony skrzydła rozpościera patrzy w stronę słońca które tak miłośnie go ogrzewa szykuje się do lotu w sercu czuje wolności zapomniany smak

słońce kruszy ciała mego kamienny sen

krawędż stołu to dla mnie dziś kraniec świata przekonaj mnie że jest inaczej umysł kiedyś otwarty teraz więzieniem jest dla myśli moich złośliwie wszystko układa się w tragiczną komedię fałsz łgarzy ich bliskość zabija marny los tych którzy marzą na pozór szczęśliwi częstokroć ból swój skrywają nie chcąc się dzielić nim tylko to ich chroni od całej reszty tego świata cud sprzeczności to ból nadziei daje początek radość niepewność płodzi

Widziałam Cie dzisiaj a jakby wczoraj ledwie oczy Cie ujrzały a serce już tęsknić zaczeło udręka ciągła nie do zniesienia płonie we mnie namiętność niecierpliwie niczym drwa w kominku które czeka żeby je ogień popieścił