Jakub Freundheim

Chciałbym zamieścić od razu 2 utwory... Ona Dzień za dniem, myśli krążą w głowie, ucichł szum już, uczuć garść - rozsypana, chwila blasku, wiatru powiew, kropla rosy, w blasku słońca skąpana... Najświeższa z róż, dorównać jej nie umie, serca żagle, uczuć wiatr wypełnia, piękno to, ciężko jest zrozumieć, sobą pragnę, życie jej spełniać. Ona. Obłoku lekkość, ideału esencja, na świecie jedna, wiem na pewno, delikatność, finezja, elokwencja, miodu słodycz, wyszukane sedno. Słow tysiące, długo toczyć by tak, myśli milion, pęki wiązać w chwili, cudem jest, wprost, z boku, wspak, ten kto czuje, ten się nie myli... Ona. oraz... Sztuczny blask Drzewną lampką wydaje się być... skrywa piękna czar, obudowa - nic... rozświetla serce, zaczyna bić... światła koloru piękno, chce się śnić... Ławka, we mgle, duszy skrawek na niej... zadrwił los już, razy parę... coś zagrało w środku, uczucia stare..? ja cierpię, a Ty drwij, Ty się śmiej... Co zabrać ciepła mi nie może, mroźny motłoch garnąć mię chce, lampki czerwień, w uczuć mgle, co mnie popchnie, co pomoże...

Bardzo dobra interpretacja Rhiannon. Trafiłeś w sedno. Pozdrawiam.

Co całego Cię otula, a nie rozgrzewa wcale, Co oblewa Twoje ciało, a nie chłodzi duszy, Czujesz wokół, bezwzględną falę, Zmarznięta twarz, usta, uszy. Zimno. Bezwzględne tak, jak życia trud, Wszechobecne tak, jak tlenu w świecie, I ciągle ono, przygniata mnie chłód, Mroźny obłok dusi mnie, gniecie. Zimno. Dłonie rozgrzane, a coś je studzi, Gaśnie to, co chciałem dać Ci, Już odmienna myśl mię rano budzi, Zimno mi, zimno mi, zimno mi...

Co całego Cię otula, a nie rozgrzewa wcale, Co oblewa Twoje ciało, a nie chłodzi duszy, Czujesz wokół, bezwzględną falę, Zmarznięta twarz, usta, uszy. Zimno. Bezwzględne tak, jak życia trud, Wszechobecne tak, jak tlenu w świecie, I ciągle ono, przygniata mnie chłód, Mroźny obłok dusi mnie, gniecie. Zimno. Dłonie rozgrzane, a coś je studzi, Gaśnie to, co chciałem dać Ci, Już odmienna myśl mię rano budzi, Zimno mi, zimno mi, zimno mi...