Bea Sza

trzeba przy drinku czytać owy wiersz bo "wieje chłodem" w pozytywnym tego słowa znaczeniu...brr

w pierwszym momenice wyszły mi oczy ze zdziwienia ale poienta mnie uspokoiła...czasem trzeba krzyczeć żeby dotarło...

Arkadiusz popieram cie w całej rozciagłości słowa pisanego bo właściwie krytykujące osobistości zachowują się jak matrony które spożyły na śniadanie móżdżki co ważniejszych...a ja poczytałam i pewnie poczytam jeszcze bo strasznie mnie nakreciły ten fekalistyczny niby wiersz niepoetycko acz pisarsko naznaczony

zostawiłam go sobie do poczytania bo naprawde jest wart dogłębnej diagnozy...jedno co mnie tylko zaskoczyło...chyba pozytywnie ,to kończenie zwrotki w zwrotce następnej...mam nadzieję że to zamierzony efekt...bo mnie zmusił do czytania każdej nastepnej...

Mimo że niektórzy uważają że temat miłości w poezji to przeżytek to ja twierdzę że twój wiersz pozwala poczuć ten ból, jest bardzo nastrojowy i pełen wyrazu.

czyta się może fatalnie i może o to chodzi..ja osobiście zostawiam sobie go do głębszej lektury(byle nie przy jedzeniu)

tylko że mówią że leniwi starcy żyja dłużej...a czy nie sedno w tym by w owych czasach tak zabieganych zyć troche wolniej...a i zyć dłużej by sie zdało....(na marginesie sama jestem pracoholikiem i wiem jak to jest...czasem tęsknie za lenistwem...)

bardzo podoba mi sie lekkośc dobierania słów...ale dla mnie to lenistwo kojarzy sie ciut ze starością...a to chyba nie grzech....

widać kunszt i rękę wprawną....poczułam się sama jak na łące...

gdyby tylko tytuł był inny....zasugerowałam się że "do M..." to jakaś kontynuacja Mickiewicza...

zawisłam w zamyśleniu nad słowami wiersza i zatanawiam sie skąd znasz moje uczucia???

wiersz pełen poetyzmu....nic dodać nic ująć

usiądźmy na zydelku naszej nagiej prawdy zaplećmy dłonie artretyzmem wykrzywione otoczmy ramieniem w krzywym lustrze naiwności naszą duszę zagubioną między kłamstwem i zazdrością między tobą a mną szalejącą na bezdrożach bezpamięci weźmy oddech w płuca świata zatrzymajmy to co dobre to co piękne... niech zachwyci się ta dusza niech uleci podtrzymując warkocz życia upleciony ze słabości ogarniemy swe pokusy obnażymy własne rządze zatrzaśniemy drzwi obłudzie i siądziemy na zydelku zadumania na pohybel normalności w zamyśleniu zwyciężymy....

wiersz ma treść...dośc głeboką ma pewne przesłanie pod którym sie podpisuję i przemawia do mnie, mam jedynie zastrzeżenie co do gramatyki...gdyby w drugiej zwrotce w wersie trzecim i czwartym było "to" zamiast "te"...chyba że to zamysł autora taki to przepraszam...

wiersz ciekawy...wymaga zagłębienia się w treść....zmusza czytelnika do myslenia....i właściwie muszę nad nim pomyśleć...