Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Julia Rosse

Użytkownicy
  • Postów

    20
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Odpowiedzi opublikowane przez Julia Rosse

  1. Już nikt nie ociera mych łez,
    Choć oczy mam ciągle wilgotne.

    Już nikt mnie nie przytula,
    Choć moje ciało ciągle jest zmarznięte.

    Już nikt nie potrafi mnie zrozumieć,
    Choć to wcale nie jest trudne.

    Już nikt mnie nie słucha,
    Choć mam jeszcze wiele do powiedzenia.

    Już nikt mnie nie pociesza,
    Choć bardzo tego potrzebuję.

    Już nikt się ze mną nie liczy
    - zrobili ze mnie śmiecia.

  2. Kocham Cię na zabój,
    nie ja zabijam, bo Cię kocham.

    Nie zniosę dłużej oczu
    niewdzięcznic rozbierających Cię wzrokiem.

    Na zawsze zgaszę słońce,
    bo zbyt często pieści Twe ciało.

    Swą postacią zatrzymam wiatr,
    by nie otulał mojej własności.

    Chcę mieć Cię tylko dla siebie,
    choć wiem że nie zasłużyłam.

  3. a propo 'dzisiów' to pisałam to pod wpływem emocji i wydarzeń jednego dnia. Chodzi mi o takie podsumowanie, że pewnego dnia zaczyna się widzieć to czego nie widziało się wcześniej... że 'płacimy' za wiele rzeczy w swoim życiu ... ale fakt moje 'to' i takie będzie ( i to 'chłopsku' mi się napisało) ;) pozdrawiam i dzięki za komentarze :)

  4. Cytat
    przerost tresci nad forma?...nie jestem kobieta..i nie mam takich problemow z partnerem...ale od pewnego czasu zaczynam watpic w ludzi...Twoj "wiersz" sklonil mnie do reflekcji...plus takze ode mnie...za to co zrobilas dla mnie:)
    pozdrawiam


    Grzegorzu, nie wiem czy to dobrze czy źle, że dałam Ci do myślenia. Zastanawiam się czy nie przesadziłam, w tym co napisałam, ale to moje emocje i odczucia i skrzywdzone zwłaszcza kobiety mają to do siebie, że wyolbrzymiają.Ale i tak bardzo dziękuje za plusa :)
  5. 'mój komentarz bedzie osobisty' , 'podejde do tego wiersza emocjonalnie' no właśnie ... jest w nim też zdecydowanie dużo moich emocji. Piotrze, wybacz ale to nie moja wina, że ta od której to słyszysz tak mówi,widocznie jest też taka przewrażliwiona i samotna jak ja... ten do którego owy 'wiersz' jest skierowany, nie słyszał go. Otko, pozdrawiam i dziękuje za plusa :). Jest mi miło, że to własnie emocje, a nie forma wzbudziła w was zainteresowanie i także emocje (nie koniecznie pozytywne).Pozdrawiam

  6. Tak długo czekałam i czekam dalej.
    Od jakiegoś czasu pragnę być przy Tobie,
    dzielić z Tobą radość.
    Od któregoś ranka, chcę z Tobą rozmawiać,
    potrzebuję Twojego wsparcia.
    Od paru miesięcy marzę,
    by znaleźć się w Twoich ramionach,
    chcę czuć się bezpieczna.
    Od kilkuset dni wyczekuję Twojej inicjatywy,
    Twojego zaangażowania w naszą przyszłość.
    Od pewnego czasu zaczynam wątpić,
    że cokolwiek dla nas zrobisz.
    Od dziś wiem, że możesz zniszczyć wszystko,
    nawet to czego jeszcze nie ma,
    a na co tak bardzo czekamy...

  7. Cytat
    sugerowałbym lekką zmianę końca wiersza aby "zakręcić" do początku
    przekaz troszkę nakazujący - może przez te "musisz" - ale w formie i stylu wiersz w normie poetyckiej zachowany

    serdeczne pozdrówko W_A_R



    dziękuje za uwage! masz racje, na końcu jakbym była mniej zdecydowana, stanowcza. Popracuję, nad tym , pozdrawiam
  8. Na zakretach życia ...
    ... człowiek zapomina ...
    ... traci słuch ...
    i wzrok.

    Leci przed siebie na oślep
    na łeb, na szyje
    biegnie na czworaka ...
    pełźnie ...
    bo brakuje mu sił.

    Ale Ty w tak pięknym wieku
    musisz słuchać
    śpiewu ptaków i szumu wzburzonej wody,

    musisz patrzec na
    rozkwitające pąki i wschodzące słońce,

    musisz chwytać
    powietrze w płuca i szczęście w ramiona.

    Bo pamiętaj, że trzeba chcieć!
    A chcieć to biec,
    widzieć,
    słyszeć
    i chwytać!


×
×
  • Dodaj nową pozycję...